Znowu ciemna noc nastała

Ledwo dzień pochmurny minął

Nadzieja szybko uleciała

Każdy głową lekko skinął

ZAGUBIONY

Podczas nagłego urwania

Świata zewnętrznego

Czas wspominania

Nadszedł konkretnego

Otoczony smutnymi myślami

Wyszedłem z pokoju

Stanąłem przed drzwiami

Lecz przez oczy w postoju...

Klamki dojrzeć nie mogłem

Szukałem jej rękami

Nogami się wspomogłem

I byłem poza drzwiami

Nagły mrok mnie otoczył

Ciemność w głowę się wdarła

Strach w me oczy wkroczył

Pod nogami ziemia się starła

Ze schodów się zsunąłem

W zimny beton pod stopami

W głąb duszy się pnąłem

Rozerwanej wciąż myślami

W czarnym nocy morzu

Żywe obrazy dostrzegłem

I martwe na przydrożu

Ciało swe dobiegłem

Widziałem radość życia

Płynącą z zabójstwa picia

I byłem jak bez pokrycia

Piłkarz nie lubiący mycia

Wszyscy się uśmiechali

Jak miłością nasączeni

Ze sobą przebywali

Uczuciem wyzwoleni

Czy ja też powstanę?

Zabraną nagle dziewczynę

W szpony swe dostanę

I ożyję choć odrobinę?

Ona jakby się oddalała

W ramionach uwodziciela

O niczym nie wiedziała

Że ma innego czciciela

Radek Ruciński, 2001, Piotrowina.